شعر فارسی

فراسوى سكوت‏ چشم‏اندازيست كه اراده را مى‏شوراند و تعلل را به توبيخ مى‏كشاند

به كوردل، نظر ديده‏ور، چكار كند؟ به شوربختى دريا، گهر چكار كند؟ ز سير، بهره چه يابد؟ خدنگ پرتابى، سفر، به…

به اردشير لارودى‏ در باران اتهام و يقين‏ در هواىِ زايشِ زمين‏ خود ويرانى سرودن‏ همه‏ى تو نيست!…

 به‌: اسماعيل‌ جان‌   در منچستر باران‌ گرفت‌ و خانه‌نشين‌ شدم‌. روح‌ چامه‌سُرايان‌ باستان‌ در من‌ دميده‌ بود،…

   به‌ آلبوم‌، شبي‌ تا سحر نظر كردم                  ‌ بيادِ عمرِ گذشته‌، شبي‌ سحر كردم‌  به‌ يادبود عزيزان‌،…

   پنج‌ بند مخمّس‌ در وصف‌ بهار يك‌ بند آخر در نعت‌ حضرت‌ علي‌ عليه‌السلام‌ ختم‌ شده‌    ساقي‌ بيار باده‌ كه‌ شد…

سَروِ جوان‌ دشت‌ ما،                                                              نياز شيدايي‌ من‌  طلوع‌ سبز…

   در افق‌ سردِ بي‌ترانه‌ي‌ پائيز  سوسوي‌ چشمِ چراغِ پنجره‌اي‌ نيست‌  در شبِ خاموشِ باغكوچه‌ي‌ اندوه‌  …

 بي‌ قراري‌، بي‌ قراري‌، بي‌قراري‌  بال‌ بستن‌، بال‌ بستن‌، بال‌ بستن‌  پر شكستن‌، پر شكستن‌، پر شكستن‌  از سر…

 قلندر، مست‌ مستان‌ است‌ امشب‌  خراب‌ آباد، لرزان‌ است‌ امشب‌  بخنديد و برقصيد و بنوشيد  كه‌ خون‌ تاك‌،…