شعر فارسی

اينك‌ زمستان‌، نيمه‌ي‌ همزاد من‌، اسطوره‌ي‌ پيري‌!  پاپوش‌ برفي‌، جامه‌اي‌ خاكستري‌گون‌، گيسوي‌ شيري‌!  پيري‌…

   به‌: اسماعيل‌ جان‌  در منچستر باران‌ گرفت‌ و خانه‌نشين‌ شدم‌. روح‌ چامه‌سُرايان‌ باستان‌ در من‌ دميده‌ بود،…

   براي‌ دكتر ابراهيم‌ خدايار  همراه‌ سير دريا                     با قرن‌ و سال‌ و ماه‌…

 محو نگاه‌ نافذ باران‌ كه‌ مي‌شوم‌،  در گيرودار باد، پريشان‌ كه‌ مي‌شوم‌،  حتا سكوت‌ پنجره‌ هم‌ شعر كاملي‌…

   براي‌ پروين‌ كه‌ خود عكس‌ نقش‌ ماندگار است‌ در قاب‌ دل‌ و ذهن‌!    ز سفر چه‌ مي‌ماند  جز عكسي‌ بر كاغذ،…

   (قسمتي‌ از يك‌ شعر بلند)  ... كُنج‌ تنهايي‌ و غم‌،…

   من‌ آزاده‌ بانوي‌ ايران‌زمينم‌ بُود مُهر آزادگي‌ بر جبينم‌  اگر پرسي‌ از دين‌ و آيين‌ و كيشم‌ خدا و وطن‌ هست‌…

 دل برده و دين برده، اينجا هم و آنجا، هم‏ معشوق سمرقندم، محبوب بخارا، هم‏  دارم سر سودايى، دارم دل هر جايى‏ هم…

  كاش آدمى‏     قدر دانه بود  هر كجا كه اوفتاد  ساقه‏ اى و برگ و بار و سايه‏ اى‏  گرچه بادهاى هولناك مى‏ برد…

 طَلَب‏  دَشتِ تب‏دار وجودم‏  خُنَكاى وزش موج تنى‏  بارش نرمْ آب مِهى مى‏طلبد  بِوَز از ساحل مَرمَر  و ببار...…