سروده‌‎ای از هایده کسمایی

روانشاد هایده کسمایی در 29 شهریور 1378 در سن 78 سالگی در تهران درگذشت. او شاعری آزاده و عارف بود که «عود» تخلص می‌کرد. وی که جوینده معنا بود درگذار زندگی هرگز از یادگیری و ایجاد انس با اندیشه‌های بلند بزرگان ادب و حکمت زبان فارسی باز نایستاد.

جز تو

فزودبار حوادث چو روزگار مرا

دری‌ زتجربه بگشود کردگار مرا یقین

به گردش ایّام خود زمانه ندید

چنانچه حادثه بنمود هوشیار مرا به

شور و شوق هنوزم چو کوه‌پابر جای

نمود رنج حوادث چو بُردبار مرا به

جستجوی حقیقت رهِ یقین شد باز:

که جز تو یار نبودی به هر دیار مرا

به عشق صلح‌ و صفا جامه دوختم بر قهر

که گنج تجربه‌ها مانده یادگار مرا به

دست صبر سپردم غم دو رنگی‌ها که

كه یکدلی شده امروز غمگسار مرا

سَموم مفسده‌ها سَدّراه صلح‌و صفاست

اگرچه می‌کشدم عشق رنج‌بارِ مرا