مرو/ محمد گلبن
اين غزل در برنامه گلها به وسيلة زنده‌ياد محمودي خوانساري و در برنامه گلهاي جاويدان به وسيلة يكي از هنرمندان ديگر خوانده شده است.
مرو از پيشم و عمري نگرانم مگذار يا چو رفتي به اميد دگرانم مگذار
گاه گاهي به من از مهر پيامي بفرست فارغ از حال خود و جان و جهانم مگذار
چون دم صبح به روز سيه‌ام خنده مزن در كف گريه از اين بيش عنانم مگذار
بر دلم داغ غم عشق تو ايام نهاد تو دگر داغ غم هجر به جانم مگذار
منشين در بر غير و مبر از ياد مرا غم ديگر بسر درد نهانم مگذار
جز تو چشم طمع از هر دو جهان پوشيدم پس تو تنها دگر اي سرو روانم مگذار
حاصل من كه ز هستي همه ناكامي بود برو اي عمر و به جا نام و نشانم مگذار
دامن از دست من دلشده اي دوست مكش در سر دوري خود تاب و توانم مگذار
پاي بر ديدة «گُلبن» بنه اي ماية ناز مرو از پيشم و عمري نگرانم مگذار
فروردين 1335 تهران