شب بیابان لوت
هشتصد و هجدهمین شب از سلسله شبهای مجلۀ بخارا با همکاری فصلنامۀ صنوبر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی و انجمن مستندسازان حیات وحش و تنوع زیستی به بیابان لوت اختصاص یافته است. این نشست در ساعت پنج بعدازظهر چهارشنبه بیست و چهارم بهمن‌ماه ۱۴۰۳ با سخنرانی بهمن ایزدی، محسن ادیب، محمد جهانشاهی، محمد مقدم، ارسلان پالیزبان، فرهاد ورهرام، لیلا فولادوند و علی دهباشی در پژوهشکدۀ فرهنگ، هنر و معماری برگزار می‌شود.
بیابان لوت از مناطق خشک و فراگرم است که با مساحت بیش از ۴۰ هزار کیلومتر مربع بین بخش‌هایی از استان‌های کرمان، سیستان بلوچستان و خراسان جنوبی قرار دارد. این بیابان از نظر وسعت دربردارندۀ ۱۰ درصد از جغرافیای ایران و سی و سومین بیابان بزرگ جهان است.
از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد آن می‌توان اشاره کرد به بزرگترین و طولانی‌ترین کلوت‌های جهان، مرتفع‌ترین هرم‌های ماسه‌ای دنیا، وجود ۴۰ مخروط آتشفشانی و بزرگترین نبکاهای جهان، که یکی از شگفتی‌های همزیستی خاک، آب و گیاه است.
همچنین بیابان لوت با داشتن دمای حدود ۷۰ سلسیوس گرم‌ترین نقطۀ جهان شناخته شده است.
از سال ۱۳۴۶ مؤسسۀ جغرافیایی دانشگاه تهران به بررسی باستان‌شناسی این ناحیه مشغول شد و کاشف نمونه‌هایی از اشیاء سفالین، سنگی و فلزی دوران ماقبل تاریخ بود.
سال ۱۳۴۷ هیئت مطالعاتی بیابان لوت با همکاری ادارۀ کل باستان‌شناسی به این منطقه رفت و توانست با کاوش در تپه‌های کوتاه و مسیر‌هایی که لا‌به‌لای کلوت‌ها قرار دارند به مقابر تاریخی و اشیاء ارزندۀ داخل آنها دست پیدا کند، اشیائی متعلق به هزارۀ سوم و سفال‌هایی از هزارۀ چهارم قبل از میلاد.
در چهلمین اجلاس سازمان جهانی یونسکو در استانبول، بیابان لوت به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.
.
خیابان انقلاب، نرسیده به چهارراه ولیعصر، بعد از تقاطع فلسطین و انقلاب، نبش خیابان برادران مظفر جنوبی، پژوهشکدۀ فرهنگ، هنر و معماری، پلاک ۱۰۷۶