صبح نشابور/عبدالکریم تمنا هروی افغانستانی

 

photo-63

تقدیم به جناب استاد دکتر شفیعی‌‌کدکنی

که سخت شیفته و گرویدهی آثار بینظیر ایشانم

 

سخن‌شناس و ادیب و سخنوری استاد

 

فروغ باختر و مهر خاوری استاد

 

تویی به عرش سخن راز دان مولانا

 

ترا به ملک سنایی است معبری استاد

 

به میر پهنه ز نو عمر جاودان دادی

 

حیات سرمد پورمنوری استاد

 

جهان حکمت و عرفان شگفت‌ دنیایی است

 

در آن جهان جهان، خضر و رهبری استاد

 

به بحر معرفت بیکرانه‌ی عطار

 

گهرشناس ظریف و شناوری استاد

 

ترا مقام در «اقلیم روشنایی» هاست

 

فراتر از مه و خورشید و اختری استاد

 

به قلّه‌ای که بسوزد عقاب را پر و بال

 

روان به بال هنر چون کبوتری استاد

 

تو نامور خلف «با یزید» و «خیامی»

 

تو «خرقانی» اندیشه گستری استاد

 

می کلام تو «زان سوی حرف و صوت» بود

 

سرود و ساقی و سرشار ساغری استاد

 

چنان که «مفلس تو کیمیا فروش» بود

 

تو هم به ملک ادب کیمیاگری استاد

 

خیال‌بستِ خیالت بود «خیال صور»

 

جهان جانی و روح مصوری استاد

 

گرفته‌ای به کفت «تازیانه‌های سلوک»

 

ز «طعم وقت چشیدن» چو شکری استاد

 

بیان سبز «بهار و صدای آینه‌»‌ای

 

زبان فاخر «پرویز خانلری» استاد

 

به هر کسی که به سنجم کمال و فضل ترا

 

چو نیک بر نگرم زان فزون‌تری استاد

 

حدیث تو به جهان رستخیز بر پا کرد

 

چه آفتی، چه بلایی، چه محشری استاد

 

فروغ و فرزفروزانفرت دمیده بجان

 

اگر چه او دیگر است و تو دیگری استاد

 

سزد جهان ادب بر تو افتخار کند

 

که بر جهان سر و سالار و سروری استاد

 

«هزار نکته‌ی باریکتر زمو این جاست»

 

اگر چه سر بتراشی قلندری استاد

 

به کارنامه‌ی تو صد هنر توان دیدن

 

ز حُجب اگر چه نگویی هنروری استاد

 

سخن تن است و تو روح دمیده در سخنی

 

سخن چو روح شود گر تو پیکری استاد

 

زتیرگی برهاند چراغ شعر ترا

 

بسوی نور شتابان چو تندری استاد

 

طلوع صبح نشابور و شامگاه هرات

 

گشوده بر رخ تو دلگشا دری استاد

 

سخن ز «شاعر آیینه‌ها» اگر نیکو است

 

ورا ز «آهوی کوهی» است زیوری استاد

 

بمان که با تو بود سبز کشت‌زار ادب

 

به گل زمین ادب مهر پروری استاد

 

تویی ستوده شگفت‌ آفرین ملک سخن

 

بهای هر سخنت هست کشوري استاد

 

ز «کوچه باغ نشابور» ساز کن غزلی

به سایه سار سهی «سرو کاشمری» استاد