نامه دکتر باستانی پاریزی
نامه دکتر باستانی پاریزی مربوط به دورانی است که مجلۀ « کِلک» را از دست داده بودم. به عبارت دقیقتر کودتایی شد و سکان مجله را از دست ما درآوردند. دنبال امتیاز « بخارا» بودم و ادارۀ مطبوعات برای این که توجیهی داشته باشد! از من خواستند که چند استاد شاغل دانشگاه گواهینامهای دربارۀ صلاحیت بنده بنویسند که محبت فرمودند استادانی چون : دکتر زرین کو.ب، دکتر باستانی پاریزی، سید جلالالدین آشتیانی و چند تن دیگر نوشتند. آنچه میخوانید متن گواهی دکتر باستانی پاریزی است . به تاریخ خرداد 1377 که در شهریور همان سال شماره اول بخارا منتشر شد.
« این دهباشی که من میشناسم از صد تا کدخدای صد ساله و روزنامهنویسی عالمتر است و هزار تا دیپلم و لیسانس را در خدمت ادب و فرهنگ پشت سر میگذارد و در عالم نویسندگی نیز خیرالظلمه است و صد تا امثال ما مدعیان کتابت را لب رودخانه میبرد و تشنه برمیگرداند. من اعتقادم این است که چنین آدمی میتواند خود نشریهای را ایجاد و اداره کند. میگویم و میآیمش از عهده برون. شاهد کلام من بیست سال استخوان خورد کردن و میدانداری و تک تازی اوست در عالم مطبوعات که یک شبه ره صد ساله رفته است. بدون اینکه تپق زده یا سر دست رفته یا دست از پا خطا کرده باشد. با این مراتب مخلص، قول سعدی را ـ با اندک تسامحی ـ تکرار میکند که :
حیف است که ذوالفقار علی در نیام باشد و زبان دهباشی در کام.
با تقدیم احترام
خرداد ماه 1377
باستانی پاریزی
