نامه دکتر باستانی پاریزی

نامه دکتر باستانی پاریزی مربوط به دورانی است که مجلۀ « کِلک» را از دست داده بودم. به عبارت دقیق‎تر کودتایی شد و سکان مجله را از دست ما درآوردند. دنبال امتیاز « بخارا» بودم و ادارۀ مطبوعات برای این که توجیهی داشته باشد! از من خواستند که چند استاد شاغل دانشگاه گواهی‎نامه‎ای دربارۀ صلاحیت بنده بنویسند که محبت فرمودند استادانی چون : دکتر زرین کو.ب، دکتر باستانی پاریزی، سید جلال‎الدین آشتیانی و چند تن دیگر نوشتند. آنچه می‎خوانید متن گواهی دکتر باستانی پاریزی است . به تاریخ خرداد 1377 که در شهریور همان سال شماره اول بخارا منتشر شد.

به همراه دکتر باستانی پاریزی و داریوش طلایی در منزل دکتر داریوش شایگان ـ 1392
به همراه دکتر باستانی پاریزی ، ه.ا.سایه،  داریوش طلایی در منزل دکتر داریوش شایگان ـ دی ماه 1392

« این دهباشی که من می‎شناسم از صد تا کدخدای صد ساله و روزنامه‎نویسی عالمتر است و هزار تا دیپلم و لیسانس را در خدمت ادب و فرهنگ پشت سر می‎گذارد و در عالم نویسندگی نیز خیرالظلمه است و صد تا امثال ما مدعیان کتابت را لب رودخانه می‎برد و تشنه برمی‎گرداند. من اعتقادم این است که چنین آدمی می‎تواند خود نشریه‎ای را ایجاد و اداره کند. می‎گویم و می‎آیمش از عهده برون. شاهد کلام من بیست سال استخوان خورد کردن و میدان‎داری و تک تازی اوست در عالم مطبوعات که یک شبه ره صد ساله رفته است. بدون اینکه تپق زده یا سر دست رفته یا دست از پا خطا کرده باشد. با این مراتب مخلص، قول سعدی را ـ با اندک تسامحی ـ تکرار می‎کند که :

حیف است که ذوالفقار علی در نیام باشد و زبان ده‎باشی در کام.

                                                                        با تقدیم احترام

                                                                        خرداد ماه 1377

                                                                        باستانی پاریزی

IMG_0004

IMG_0008

IMG_0009

IMG_0006IMG_0005