سوررئالیسم در گواتمالا/ ماریو مونته فورته تولدو /ترجمه علی اصغر حداد

ماريو مونته‏فورته تولدو (Mario Monteforte Toledo) : 1911 در گواتمالا به دنيا آمد، از رهبران انقلاب 1944 بود. پس از انقلاب، در سمت‏هاى گوناگون حزبى و دولتى انجام وظيفه كرد. از جمله در سال‏هاى 49 ـ 1948 معاون رييس جمهور گواتمالا بود. 1956 به اجبار به مكزيك مهاجرت كرد. در مكزيك به تدريس در رشته جامعه‏شناسى رو آورد و رمان و نمايشنامه نوشت. 1987 به گواتمالا برگشت. مونته‏فورته يكى از نام‏آورترين نمايندگان ادبيات امروز گواتمالا به شمار مى‏آيد. وى در سال 2003 درگذشت. سوررئاليسم در گواتمالا از مجموعه او به نام “Palabras del Retorno برگرفته شده است.

اقليتى تحصيل كرده، دو برنده جايزه نوبل ـ و هفتاد درصد بى‏سواد.

چهل تن از بهترين روشنفكران كشور در تبعيد ـ و پنجاه تن مقتول.

آزادى براى عده‏اى معدود ـ و اختناق براى توده‏ها.

هشت ميليون رنج كشيده ساكت ـ و سى‏هزار كامرواى نالان.

مناظرى بى‏بديل ـ و سرخ‏پوست‏ها، زنانى بى‏چيز با جامه‏هايى پرشكوه و مردانى همچون نجيب‏زادگان ژنده‏پوش.

پنج دانشگاه ـ و يك اتحاديه جادوگران.

جنبشى پارتيزانى، دوهزار چريك، بيست و هشت سال مقاومت ـ و ارتشى مدرن با بيست هزار سرباز.

زيباترين پايتخت قديمى ـ و زشت‏ترين پايتخت جديد در جهان مسيحيت.

مجسمه‏اى به پاس آزادى سرخ‏پوستان ـ و چهار ميليون سرخ‏پوست با زندگى‏اى برده‏وار.

خوشمزه‏ترين خوراك‏ها ـ و هشت ميليون گرسنه.

رييس جمهورى موبور ـ و هشت ميليون رعيت مو سياه.

بانك‏دارانى كه از پول كشور، كواِتسال (Quetzal)، نگهبانى مى‏كنند ـ و شكارچيانى كه در جنگل‏ها نسل كواِتسالِ پرنده را از زمين برمى‏دارند.

دو آتش‏فشان فعال ـ و توده‏هايى كه آتش‏فشان‏ها را تقديس مى‏كنند، زيرا خاكسترشان مايه فراوانى محصول است.

بدترين خطوط تلفن دنيا ـ و پرگوترين مردم.

زيباترين تصاوير ـ و ژرف‏ترين رنج‏ها.

بى‏رحم‏ترين وطن ـ و خيل از وطن رانده‏شدگانى كه به‏رغم همه چيز دوستش دارند.