شب جانی روداری برگزار شد/ نیما زرگر
صد و هفتاد و ششمین شب بخارا به « جانی روداری»، نویسنده ایتالیایی اختصاص داشت که عصر پنجشنبه اول آبان 1393 با همکاری بنیاد فرهنگی ملت و سفارت ایتالیا در کانون زبان فارسی برگزار شد.
علی دهباشی این مراسم را پس از خیرمقدم به مهمانان این شب، نخست به این واقعیت اشاره کرد که جانی روداری نویسنده خوش شانسی در ایران بوده زیرا مترجمینی پیدا شدند که آثار او را از زبان اصلی ترجمه کردند.و سپس افزود «از جمله کتاب آروارههای کوچک که آقای صادق خانجانی ترجمه کردهاند و قرار بود امشب در بین سخنرانان ما باشند ولی به دلیل تصادفی که کردند نتوانستند بیایند اما از من خواستند که از آقای غلامرضا امامی تشکر کنم که این کتاب را از روی میز ایشان که سالها در آنجا خاک میخورد نجات دهند و کتاب منتشر شود.»
پس از آن دهباشی به شرحی مختصر از زندگی جانی روداری پرداخت:
«جوانی روداری که بیشتر او را با نام جانی روداری میشناسند شاعر، روزنامه‌نگار و یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان کودکان و نوجوان ایتالیا است و کتابهایش به زبانهای بسیاری ترجمه شده است. ماجراهای پیازچه، کیک آسمانی، بنفشه ای در قطب، دختری که نمیخواست بزرگ شود، از جمله آثار اوست.
جانی روداری در ۱۹۲۰ در دهکده‌ای در شمال ایتالیا به دنیا آمد و در همان اوان جوانی با ادبیات و دنیای قصه نویسی آشنا شد و در ۱۹۵۱به انتشار دو کتاب با عنوانهای «ترانه‌های کودکانه» و «ماجراهای پیاز کوچولو» دست زد و یک سال بعد هم ازدواج کرد که ثمره این ازدواج تولد دخترش در ١٩٥٧ بود که نامش را پائولا گذاشت. در همین سال بود که در آزمون روزنامه‌نگاری حرفه‌ای پذیرفته شد؛ اما سرانجام تصمیمی گرفت که زندگیاش را به راهی دیگر کشاند. او کار کردن به عنوان نویسنده کودک را به حرفۀ روزنامه نگاری ترجیح داد.
جانی روداری یگانه نویسنده ایتالیایی است که توانست در ۱۹۷۰ جایزه” هانس کریستین آندرسن” را از آن خود کند.
روداری در ۱۵ آوریل ۱۹۸۰ درگذشت. بچه‌هایی که او را از طریق آثارش میشناختند و بسیار دوستش داشتند. دور تابوتش حلقه زدند و تکه کاغذهایی را که در آنها جملاتی برای روداری نوشته بودند و یا نقاشی‌هایشان را روی تابوت روداری گذاشتند.»