شب انتزو یاناچی
در آغاز صد و بیست دومین شب از شبهای مجله بخارا که به انتزو یاناچی اختصاص داشت و با همکاری مدرسه ایتالیاییها ( پیترو دالاواله) و مؤسسه فرهنگی هنری ملت غروب روز دوشنبه 10 تیر ماه 1392 ( اول جولای 2013) برگزار شد، علی دهباشی ضمن خیرمقدم به سفیر ایتالیا ، لوکا جانسنتی ، به معرفی کوتاهی از این هنرمند ایتالیایی پرداخت :
وینچنتزو یاناچی، ملقب به انتزو متولد سوم ژوئن 1935، میلان ترانه سرا، خواننده و هنرپیشه ایتالیایی، از چهره های شاخص موسیقی ایتالیا در دوران پس از جنگ جهانی است.
وی در طی پنجاه سال فعالیت هنری اش، با شخصیتهای مختلفی از دنیای موسیقی، خبرنگاری، تئاتر، تلویزیون ایتالیا همکاری کرد و بدین ترتیب به یک هنرمند چند بعدی و الگویی برای ترانه سراها و خوانندگان نسلهای پس از خود تبدیل شد.
انتزو یاناچی حدود سی آلبوم منتشر نموده است که برخی از آنها نمایگر فصلهای مهمی از موسیقی ایتالیا هستند. او که خالق موسیقی متن های متعددی نیز می باشد، پس از یک دوره سکوت در نیمه دوم دهه نود میلادی، دوباره به صحنه می آید و جوایز متعددی را برای یک عمر فعالیت هنری اش و همچنین به پاسداشت آخرین آثارش در موسیقی دریافت می نماید.
غالبا از وی به عنوان یکی از پیشگامان موسیقی rock and roll ایتالیا در کنار آدریانو چلنتانو، لوئیجی تکنو، لیتل تونی و جورجو گابر یاد می شود.
انتزو یاناچی سرانجام در سن 77 سالگی، پس از یک دوره مریضی طولانی، چشم از جهان فرو بست.
سپس لوکا جانسنتی، سفیر ایتالیا در تهران درباره ویژگی این شب و این هنرمند ایتالیایی سخن گفت که سخنان وی را دکتر رامسین بیت جم به فارسی برگرداند:
ضمن ابراز خیر مقدم و آرزوی شامگاهی دلنشین جهت حضار محترم، لازم دانستم تا بر این نکته تاکئید ورزم که نشست امشب از سری “شب های بخارا” به انزو یاناچچی ، یکی از خاصترین مردان عرصه نمایش ایتالیا در نیمه دوم سده بیستم، اختصاص خواهد داشت، از این رو با دیگر شب های قالب بندی شده از این دست که ما را بدانها عادت داده بودند، متفاوت خواهد بود. در این راستا و برای نخستین بار و ضمن توافق با علی دهباشی، ترجیح دادیم تا ضمن کاستن از سخنرانیهای متداول معطوف به معرفی فرد هنرمند که خود یاناچچی، اگر چنانچه اینجا حاضر میبود آن را دوست نمیداشت، هر چه بیشتر به موسیقی و هنر آوازی، این هنرمند پرداخته شود.
اکنون با سپاس از گشاده دستی و استعداد دکتر آلوارو باربی ، که به زودی میکروفون را در اختیار وی خواهم نهاد، میتوانیم تا لحظاتی دیگر این امکان را به شما ارزانی داریم تا به پارهای از ترانههائی که انزو یاناچچی ، در دوره نخست حیات هنری خویش آنها را آفریده بود، گوش فرادهید، همانا ترانههائی برآمده از حس “میلانزیتا” یا همانا حس مفتخر بودن به میلانی بودن و هر آنچه ریشه در فرهنگ و پیشینه این شهر دارد- لیکن “میلانزیتای”، ویژهای که میلانی را نشانه میرود که پای در راه دگرگونی و تبدیل گردیدن به شهری مدرن و پویا، نهاده است و نیز نخستین شهری در ایتالیا محسوب میگردد که از توان ارائه ترجمانی در خور در قبال مقوله مدرنیته و پست مدرنیتیه، برآمده است.
انزو یاناچچی ، در تاریخ 31 ژوئن 1935 در شهر میلان دیده بر جهان میگشاید و در همان شهر زادگاه خویش در تاریخ 29 مارس 2013، به سخنی چند ماهی پیش دیده بر جهان، فرو می بندد. در طی سال های دهه 50 میلادی، آن نیز در پی دریافت دیپلم رهبری ارکستر از کنسرواتوار میلان، پا بر صحنه موسیقائی میلان مینهد و ضمن بروز شیفتگی در قبال نواهای جاز و راک اند رول ، به موازات آن در رشته پزشکی ثبت نام و تحصیلات خویش را با کمی تأخیر در سال 1967 میلادی در این رشته به انتها رسانده و سپس تخصص خود را در زمینه جراحی قلب و عروق در آفریقای جنوبی و در کنار تیم پزشکی پروفسور کریستین برنارد ، دریافت میدارد.
انزو یاناچچی ، در طول حیات هنری درازمدت خویش با هنرمندان ایتالیائی و بینالمللی شهیر بسیاری همچون چلنتانو ، پائولو کونته ، کوکی و رناتو ، همکاری نموده است، لیکن شاید مهمترین این روابط عمیق هنری، با جورجو گابر و داریو فو، رقم خورده باشند. در جریان برگزاری مراسم درگذشت جورجو گابر ، که در تاریخ اول ژانویه 2003، بر اثر غدهای بدخیم روی از جهان برکشید، همانگونه که در پی سپری گردیدن ده سال بر انزو، نیز چنین رفت، یاناچچی، تنها از توان گفتن این جمله بر آمد که برادری را از دست داده است.
امشب، نظر بر آن داریم تا یاد انزو یاناچچی ، را به عنوان یک هنرمند، یک خواننده/ترانه سرا و موسیقیدان و نیز، البته، به عنوان یک بازیگر سینما، گرامی بداریم. از اینروی، در پی اجرای موسیقی از سوی آلوارو باربی ، فیلمی از “سرجو کاستللیتتو “، تحت نام “زیبائی خر “،به نمایش گذاشته خواهد شد که در آن یاناچچی، برای آخرین بار در نقشی کوچک ظاهر می گردد، نقش پیرمرد یا بهتر بگویم پیری دانا ورای هرگونه قید و بند زمانی که عشق بیتکلف دخترکی جوان را علیرغم مخالفت شدید والدین وی که از طبقه مرفه جامعه و قشر پیشرو جامعه خویش محسوب میگردند را به همراه دارد. یکبار دیگر، هنرمند میلانی به گونهای مودبانه به مخالفت با قوائد زمانه خویش، میپردازد.
در پایان لازم میآید تا بدین نکته اشاره دارم که آلوارو باربی ، نماینده شرکت معظم تکنی مونت در ایران است و علاوه بر توانائیهای حرفهای خود در عرصه هنری نیز دست توانائی دارند هم از اینروی است که امشب نیز از وجود ایشان جهت هر چه بهتر معرفی نمودن این هنرمند فقید ایتالیائی بهره میجوئیم.
امید آن دارم تا از نوای موسیقی و مشاهده فیلمی زیبا لذت ببرید.
سپس آلوارو باربی سرودههایی از یاناچی را با پیانو نواخت و خواند و پس از آن فیلم سینمایی « زیبایی یک حیوان» به نمایش درآمد.
عکس ها از سمیه لطفی