گم شده/ حسین اسماعیلی ( ساکت)
گُم كرده‌ام من راهِ خود را
در انحناي جادّه‌اي
كز ابتدا و انتهاي آن نمي‌دانم
گه مي‌روم چپ
گه پيچم از راست
بيهوده ليكن مي‌كنم طي
اين كوره راه بي‌سرانجام
پايان اين راه
شايد به تركستان شود ختم
يا جاده‌ي شهري‌ست كان را ناكجاآباد نامند
از هر كه مي‌پرسم نشاني
يا گنگ و لال است
يا كه زبان او اشاره‌ست
من مانده‌ام با كوله باري از معمّا!…
بندرعباس 1387